Nog vijf dagen en het Scaldis Kamermuziek Festival gaat van start.
Vandaag stellen we Nicolas van Poucke voor.

Een volwaardige wereld scheppen met pianomuziek

Nicolas van Poucke heeft zich ontwikkeld tot een groot pianist. Hij is dertig jaar en vertelt met plezier over hoe hij de piano ontdekte.
‘Ik ben geboren in Baarn en begon op mijn 6de jaar met pianolessen. Er stond een piano in huis en mijn moeder vond dat geloof ik een goed instrument voor mij en zo geschiedde. Voor mij is de piano het ultieme instrument. Je kunt helemaal alleen een volwaardige muzikale wereld scheppen, daar heb je verder helemaal niemand voor nodig. Het repertoire is eindeloos. Er zijn eeuwenlang solowerken voor piano geschreven. Maar de piano is bovendien ook hét instrument om andere musici te begeleiden en om samen te werken in kamermuziek verband. Ik vind het heel fijn om mijn eigen ding te doen maar er gaat niets boven een fantastische kamermuziekervaring waar alles klopt. Ik doe beide genres even graag! En als dat zou vervelen kun je als pianist ook nog eens hele opera’s en symfonieën gewoon op de piano spelen.’

Foto: Jon Slabbekoorn

Op de vraag of de piano het belangrijkste in zijn leven is, antwoordt hij:
‘Ik heb een aantal belangrijkste dingen in mijn leven. De piano is daar één van, ze hebben allen de gedeelde eerste plek. Bovendien is de piano voor mij, muziek en pianist zijn, geen geïsoleerd gedeelte in mijn leven, het hangt juist samen met alle andere zaken die het leven zo mooi maken.’
Over welke compositie hij het liefste speelt tijdens het Scaldis 2023, denkt hij niet lang na en verklaart meteen:
‘Wederom, ik geef aan alle werken die ik tijdens Scaldis speel een gedeelde eerste plaats!’
Hij komt er volmondig voor uit dat het leven voor hem als huisvader en musicus met een brede belangstelling een pittige combinatie is. Soms chaotisch, maar altijd boeiend.
De toekomst ziet hij na Corona weer rooskleuriger.
‘Ik heb een aantal grote opname-projecten die ik wil realiseren, The Schumann Collection waar ik nu mee bezig ben, is daar één van maar er komt meer. En verder hoop ik meer van hetzelfde; recitals op mooie plekken, kamermuziek met geweldige collega’s en grote projecten.'
Hij speelde al verschillende keren tijdens de afgelopen edities van het Scaldis Kamermuziekfestival en is blij om er ook deze keer weer bij te zijn.
‘Aan het Scaldis festival heb ik een aantal prachtige en dierbare vriendschappen te danken. Op die manier heeft het Scaldis Festival mijn leven ongelofelijk verrijkt. Bijvoorbeeld mijn vriendschap en nauwe samenwerking met altviolist Daniel Palmizio is begonnen op het Scaldis Festival. Mathieu zette ons inmiddels acht jaar geleden bij elkaar en we speelden de Arpeggione Sonate van Schubert, we spelen nog altijd samen en zijn hechte vrienden. Daarnaast is het Scaldis gewoonweg een prachtig festival, het publiek is altijd zeer ontvankelijk en betrokken. En de locaties zijn verassend en origineel.'